Η περίπτωση αυτή, αφορά σε άνεργο φορολογούμενο, ο οποίος είχε δηλώσει μηδενικό πραγματικό εισόδημα για το φορολογικό έτος 2019, αλλά η εφορία του καταλόγισε φόρο ύψους 3.304,40 ευρώ.

Ο εν λόγω φορολογούμενος ήταν άνεργος, αλλά με βάση τη δήλωσή του, υπήρχαν στην κατοχή του ακίνητο και αυτοκίνητο.

Ειδικότερα, ο «λογαριασμός» τους φόρου εισοδήματος 3.304,40 ευρώ, βγήκε επειδή η εφορία του προσδιόρισε τεκμαρτό εισόδημα ύψους 22.688 ευρώ, το οποίο προέκυψε από:

• Το ελάχιστο τεκμήριο διαβίωσης των 3.000 ευρώ.
• Το τεκμήριο διαβίωσης 17.388 ευρώ για την ιδιόκτητη κύρια κατοικία του, εμβαδού 199 τ.μ. στη Θεσσαλονίκη.
• Το τεκμήριο διαβίωσης ύψους 2.300 ευρώ για το Ι.Χ. αυτοκίνητό του, που είχε κινητήρα 1.341 κ.ε. και έτος πρώτης κυκλοφορίας το 2004.

Ο φορολογούμενος, αφού απέφυγε το «εγκεφαλικό» από το εκκαθαριστικό, άσκησε στις 10 Μαρτίου 2021 ενδικοφανή προσφυγή ενώπιον της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, στην οποία ανέφερε, ότι τα τελευταία χρόνια είναι μακροχρόνια άνεργος και στερείται παντελώς εισοδημάτων.

Προσκόμισε δε, μεταξύ άλλων, την από 25-7-2020 βεβαίωση του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), σύμφωνα με την οποία ήταν εγγεγραμμένος στο Μητρώο Ανέργων του εν λόγω Οργανισμού από 1ης.1.2019 έως 31.12.2019, και την από 10-7-2021 βεβαίωση του ίδιου Οργανισμού, σύμφωνα με την οποία ήταν εγγεγραμμένος στο ως άνω Μητρώο Ανέργων από 15.5.2014 έως 30.6.2020 (σύνολο συνεχούς αναγνωριζόμενου διαστήματος ανεργίας 73 μήνες).

Παρόλα αυτά η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή, ως «αναπόδεικτη» με απόφαση που εκδόθηκε στις 30-7-2021.

Κατόπιν ο άνεργος προσέφυγε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ζητώντας να ακυρωθούν οι φόροι που του επέβαλε η ΑΑΔΕ και δεν  διέγραψε η ΔΕΔ.

Με την προσφυγή του αμφισβήτησε το ετήσιο συνολικό ποσό του τεκμαρτού εισοδήματος, που προσδιορίστηκε σε βάρος του, υποστηρίζοντας ότι τα πραγματικά εισοδήματά του έχουν μειωθεί δραματικά, λόγω της γενικότερης οικονομικής κατάστασης αλλά και της μακροχρόνιας ανεργίας του.

Όπως ανέφερε στη προσφυγή του, τα τρέχοντα έξοδά του καλύπτονταν από τις ελάχιστες αποταμιεύσεις του, από οικονομική συνδρομή των συγγενών του και από τραπεζικά καταναλωτικά δάνεια που λάμβανε για την κάλυψη των αναγκών του.

Η ετυμηγορία

Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, με την υπ’ αριθμόν 100/2024 απόφασή του, δικαίωσε τον φορολογούμενο διατάσσοντας την ακύρωση του εκκαθαριστικού και των φόρων που περιείχε, βασιζόμενο αφενός στις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 31 του ΚΦΕ περί αμφισβήτησης των τεκμηρίων διαβίωσης από φορολογούμενο που είναι άνεργος και αφετέρου στα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε ο φορολογούμενος.

Ειδικότερα, το δικαστήριο που εκδίκασε την υπόθεση διατύπωσε σαφώς την άποψη ότι: «Για να είναι συνταγματικώς ανεκτό το θεσπισθέν από τον νόμο τεκμήριο διαβίωσης λόγω ακινήτου και επιβατικού αυτοκινήτου ιδιωτικής χρήσης και για να μην αντιβαίνει στο άρθρο 4 (παρ. 5) του Συντάγματος, θα πρέπει να θεωρείται ως μαχητό και όχι αμάχητο κατά την κρίση των αρμόδιων δικαστηρίων επί κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης, υπό την έννοια ότι ο ενδιαφερόμενος θα μπορεί σε κάθε περίπτωση, και όχι μόνο στις περιοριστικώς αναφερόμενες περιπτώσεις, κατ’ άρθρο 31 παρ. 2 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ), να αμφισβητήσει το προβλεπόμενο στον νόμο αντίστοιχο ποσό ετήσιας τεκμαρτής δαπάνης διαβίωσης και να προβάλει και αποδείξει, με την υποβολή πρόσφορων αποδεικτικών στοιχείων ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ότι για την κρινόμενη φορολογική περίοδο δεν κατέβαλε δαπάνη ή ότι κατέβαλε ποσό δαπάνης μικρότερο από το τεκμαρτώς προσδιοριζόμενο κατά νόμο για το ακίνητο που ιδιοκατοικεί ή το αυτοκίνητο που κατέχει».

Η εν λόγω απόφαση αποτελεί βόμβα καθώς, αποτελεί δεδικασμένο και για άλλες υποθέσεις, ενώ εάν επιχειρήσει να την προσβάλει η ΑΑΔΕ, θα κριθεί και από ανώτατο δικαστήριο.

Πηγή : www.sofokleousin.gr